Nietypowy dwór myśliwski zbudowano w Turośni Kościelnej, położonej 18 km na południe od Białegostoku, w końcu lat 60. XVIII wieku na podstawie planów Jana Henryka Klemma, tego samego, który projektował letnią rezydencję Branickich w Choroszczy. Właścicielem dóbr turośniańskich był wówczas Wiktoryn Jan Zaleski, starosta borecki w województwie ruskim, który postanowił przebudować w stylu późnego baroku istniejące od początków XVI stulecia renesansowe założenie dworsko-ogrodowe. Najął więc odpowiednich fachowców, którzy wznieśli mu barokowy pawilon w centralnej kwaterze dawnego ogrodu włoskiego. Kiedy zmarł w 1798 roku, posesorką majątku została jego bratanica Marianna, córka generała Piotra Zaleskiego, a żona Józefa Kajetana hr. Ossolińskiego, właściciela Rudki. Od tegoż 1798 roku Turośń Kościelna stała się na 100 lat centrum jednego z kluczy dóbr rudzkich. Józef Kajetan Ossoliński i jego syn Wiktor Maksymilian, właściwy dziedzic turośniańskich włości, mieszkali na stałe w Rudce. W tym czasie z wyjątkiem barokowego pawilonu inne dworskie zabudowania były zaniedbane i Ossolińscy podczas krótkich pobytów w Turośni zatrzymywali się tylko w nim. Wyruszali wówczas na polowania i prawdopodobnie od tego czasu ogrodowy pawilon zaczął być powszechnie nazywany myśliwskim dworem.
Po Ossolińskich właścicielami Turośni Kościelnej byli w krótkich odstępach czasu Potoccy, Jabłonowscy, Zamoyscy i Grunnerowie. Ci ostatni popadli w długi i majątek poszedł pod młotek. W wyniku licytacji uległ on znacznemu rozdrobnieniu i przeszedł w ręce Zimnochów, Michała Bartosiewicza, Onufrego Zabrodzkiego, Juszczuków oraz Józefa i Marii Szrzedzińskich. Pawilon myśliwski nabyli Juszczukowie i byli jego właścicielami aż do końca lat 70. XX wieku, kiedy to sprzedali go Urzędowi Gminy. W 1979 roku przeprowadzony został generalny remont pawilonu, podczas którego zniszczono piękną barokową boazerię i dwór myśliwski stał się Gminnym Ośrodkiem Kultury oraz Urzędem Stanu Cywilnego. Obecnie mieści się w nim Gminna Biblioteka Publiczna.

Dawny dwór myśliwski w Turośni Kościelnej

Wśród resztek starych parkowych drzew odnowiony dwór, czy może pawilon ogrodowy, świetnie prezentuje swoje późnobarokowe walory. Jest budowlą jednopiętrową, zwieńczoną czterospadowym, łamanym dachem, pokrytym dachówką. Nie posiada fasady, a poszczególne elewacje różnią się od siebie tylko liczbą okien i obecnością drzwi. Płaskie pilastry, wąskie otwory okienne w kształcie prostokątów zamkniętych łukiem, stanowią charakterystyczne elementy późnego baroku. Barokowy pawilon jest rzadkim już dzisiaj w Polsce przykładem dworu myśliwskiego, zbudowanego w XVIII wieku.