W położonej niedaleko Ełku starej wsi mazurskiej Straduny (niem. Stradaunen), założonej w 1475 roku na mocy aktu lokacyjnego, nadanego przez komtura Bernharda von Balzhofena, znajduje się XVIII-wieczny dwór.

Dwór w Stradunach - elewacja frontowa

Stanowił on siedzibę właścicieli lub dzierżawców majątku położonego nad Jeziorem Straduńskim. Nie znamy jego dawnej historii, natomiast w początkach XX wieku był on własnością niemieckiego państwa, a od 1905 roku został oddany w dzierżawę Alfredowi Schulzowi. W jego skład wchodziło 440 hektarów ziemi, szereg budynków gospodarczych, gorzelnia, tartak, młyn i elektrownia wodna.

Młyn wodny zbudowany w 1925 r. przez Alfreda Schulza

W 1920 roku Alfred Schulz przeprowadził generalny remont dworu. Był to budynek wprawdzie parterowy, ale pokryty wysokim, łamanym dachem, z mieszkalnym poddaszem i pięcioosiowym, piętrowym pseudoryzalitem w elewacji frontowej, co nadało mu charakter budowli dwukondygnacyjnej. Ryzalit zwieńczony był trójkątnym przyczółkiem z półkolistym okulusem, a poprzedzał go portyk z czterema kolumnami dźwigającymi balkon. Przed elewacją ogrodową znalazła się drewniana, ażurowa, wieloboczna weranda, nakryta kopulastym dachem, z której do ogrodu prowadziły dwubieżne, drewniane również schody. Obecnie w miejscu drewnianej werandy znajduje się obszerny, murowany taras.

Przez dawny dworski park płynie rzeka Ełk

Po II wojnie światowej straduński majątek został przekształcony w Państwowe Gospodarstwo Rolne, zaś w budynku dworskim mieściła się szkoła. W końcu lat 80. ubiegłego stulecia budynek dworski wraz z przylegającym do niego fragmentem parku kupił od urzędu gminnego Jarosław Palczewski i w latach 1989-1990 przeprowadził jego gruntowną restaurację, by w 2008 roku pozbyć się go na rzecz Barbary i Romana Sawulskich. Nowi właściciele szybko przekształcili dawną rezydencję ziemiańską w pensjonat i to tak udanie, że już w 2010 roku zajęli pierwsze miejsce w konkursie ogłoszonym przez  Warmińsko-Mazurską Izbę Rolniczą na najlepszy obiekt turystyki wiejskiej.